Koje sve vrste psihologije postoje?
Klinička, pedagoška, industrijska (psihologija rada), razvojna, socijalna, eksperimentalna, psihologija ličnosti....
To su neke od glavnih oblasti. Međutim, na većini naših fakulteta uče se sve i ne postoje smerovi. Tek kada završiš osnovne studije i upišeš poslediplomske možeš da biraš neki od tih smerova. Čak i ako ne odeš na poslediplomske studije, sa osnovnim studijama možeš da se baviš nekom od ovih oblasti – koja ti najviše leži.

Na kojim mestima rade psiholozi i kojim sve poslovima mogu da se bave?
Jako je puno poslova koje psiholog može da radi, od onih čisto psiholoških, do nekih ne tako tipičnih. Evo neke liste koja ne podrazumeva sve, već služi kao ilustracija:
- u školi kao profesor psihologije,
- u školi kao školski psiholog,
- na fakultetu kao asistent, profesor,
- u naučnim institutima gde će se baviti istraživanjima i pisanjem tekstova i knjiga,
- u domu zdravlja ili nekoj drugoj zdravstvenoj ustanovi,
- na klinici za mentalno zdravlje,
- u psihijatrijskim institucijama,
- kao privatni terapeut,
- na klinici za odvikavanje od bolesti zavisnosti,
- u marketinškoj agenciji
- u agenciji za odnose sa javnošću (PR agencija)
- u nevladinoj organizaciji (NGO/NVO)
- u «hed hanting» agenciji - agencija preko koje se ljudi zapošljavaju i preko koje firme nalaze radnike,
- u bankama, velikim kompanijama, hodldinzima, manjim fimama kao stručnjaci za ljudske resurse – oni koji se brinu o zaposlenima, biraju nove zaposlene...ili u odeljenju za marketing, ili za istraživanje tržišta ili..
- u vrtićima,
- u raznim novinama – dnevnim, nedeljnim, mesečnim, specijalizovanjim za decu, mlade, politiku, biznis, zdravstvo...,
- na televiziji
- u raznim državnim institucijama kao što su različita ministarstva, skupština države, skupština grada, skupština opštine, centri za socijalni rad, sirotišta...
- u međunarodnim organizacijama različitog tipa – kao što su UN, UNICEF, ..., fondacijama...
- organizacijama za žrtve nasilja (sigurne kuće) i sl.,
- i još na mnogim drugim mestima...


JEDAN PRIMER

Psiholog koji radi kao terapeut, osim fakulteta Psihologije, mora da završi i «dodatnu edukaciju» koja može da traje nekoliko godina. Kada dobije licencu da može da radi kao samostalni terapeut, može tim poslom da se bavi na različite načine. Može da prima individualno klijente na terapijske konsultacije (čitaj razgovore) ili može da se bavi grupnom terapijom (na koju će ljudi istovremeno dolaziti i razgovarati u grupi – kao na filmovima). Može da radi samo sa mladima, adolescentima, tj. tvojim vršnjacima, ili sa odraslim ljudima, ili sa decom, ili sa svim uzrastima, ili sa parovima, ili čak da se bavi porodičnom terapijom (kada na razgovore dolazi cela porodica). Može da ima posebne prostorije negde u gradu gde prima klijente, a može u svom stanu da ima jedan poseban deo, sobu u kojoj radi sa klijentima i gde mu/joj dolaze. Svoj raspored sam/a određuje i planira, zakazuje sa klijentima, onda kada njima i njemu/njoj odgovara. Njegovi/njeni klijenti su obični ljudi sa različitim životnim problemima (kao što su međuljudski, bračni problemi, seksualni, korišćenje narkotika, nesanica, mucanje....) ili osobe sa malo ili vrlo ozbiljnim psihološkim, psihičkim poremećajima (depresija...).